CHAPTER 9
184
According to the doctors, the TB bacterium was called Micro Kansas. (When I google, I can't find that name. Maybe wrong written). A typical TB bacteria that was / is easy to combat. In a short period of time I became a diabetic patient and now I also had TB. People used to talk about atrophy instead of tuberculosis. Doctors were powerless over this disease where people slowly disappeared. It was a slow, painful death, the body was eaten. Fortunately for me, I lived during this time. Diabetis Mellitus (literally 'honey-sweet flow') also appears in ancient writings from India, Egypt and Greece. There are descriptions of people who suffer from a mysterious illness that makes their bodies drain away. Today this disease is much more common, due to obesity and it is also called a modern disease, a disease of this over-consuming society. Both diseases used to be deadly and tarnished the body. My sugar was still not stable, it fluctuated way too much and I therefore had to spray more to get the values normal. Which was actually not successful until my current adjustment. Now I had a sensor on my upper arm and have to remove it every two weeks and I can measure as much as possible, and measuring is knowing. Finally after 25 years I have better and more stable values.
Did my body wanted to tell something? Certainly, but I ignored my body and was in a denial phase for a long time and in fact I am still too indifferent or too casual about my health. While I loved life so much, why was I so fatalistic at the same time? Did I hate myself so much that I would rather die than want to live? Was my self-image so negative that I hated myself? It was difficult to pinpoint that and often more roads lead to Rome, there are more explanations. Other explanations could be; Leaning towards extreme behavior and in certain aspects towards myself, my willpower was relatively weak. The fear of my inner emptiness and not wanting to look for my essence. Perhaps my fear was too great. Since I am unbounded and boundless, almost all my intentions were doomed in advance to fail. Didn't I have much more pain, from my desire to want to change, than from the life I now lead? My decisiveness 'I' was weak and easily seduced. Was it my eternal deception?
Another explanation was that I couldn't tolerate boredom and dullness at all. Everyday felt so pointless, because life had so much to offer and life was so short. Unfortunately, there is no escape from everyday life, it was a necessary evil, it was part of life. For me every day had to be a celebration, joy, love and harmony, every day had to be lived to the fullest and therefore I burned so much energy. That's why I smoked, that's why I was a user, because it dispels boredom and sharpens my mind, most of the time! Many people advised me to bring order and structure into my life, but for me structure meant predictability and with that dullness, and then went into boredom. As little structure as possible for me. Relationships were predictable and boring in the long run, but the deeper explanation was probably due to the fact that if I allowed someone into my life, they would discover my inner emptiness and dullness.
HOOFDSTUK 9
184
Volgens de artsen heette de tbc bacterie Mycobacterium kansasii. Dit is een bacterie die verwant is aan de tuberculose-bacterie, maar die inderdaad niet overdraagbaar is van mens op mens. Een typische tbc bacterie die goed te bestrijden was/is. In een kort tijdsbestek werd ik een diabeet patiënt en nu had ik ook nog tbc. Vroeger sprak men over de tering in plaats van over tuberculose. Artsen stonden machteloos tegenover deze ziekte waarbij mensen langzaam weg teerden. Het was een langzame pijnlijke dood, het lichaam werd opgevreten. Gelukkig voor mij, leefde ik in deze tijd. Diabetis Mellitus (letterlijk 'honingzoete doorstroming) duikt ook al op in oude geschriften uit India, Egypte en Griekenland. Er zijn beschrijvingen van mensen die lijden aan een geheimzinnige ziekte waardoor hun lichaam wegteert. Tegenwoordig komt deze ziekte veel meer voor, door overgewicht o.a. en men noemt het ook een moderne ziekte, een ziekte van deze over consumerende maatschappij. Beiden ziekten waren vroeger dodelijk en teerde het lichaam weg. Mijn suiker was nog steeds niet stabiel, het schommelde veel te veel en ik moest daarom meer spuiten, om de waarden normaal te krijgen. Wat eigenlijk, tot aan mijn huidige aanpassing nooit was gelukt. Nu had ik een sensor op mijn bovenarm en moet die verwijderen, om de twee weken en ik kan zoveel mogelijk meten, en meten is weten. Eindelijk heb ik na 25 jaar betere en stabielere waarden.
Wilde mijn lichaam mij wat vertellen? Zeker weten, maar ik negeerde mijn lichaam en zat lange tijd in een ontkennende fase en eigenlijk nog steeds ben ik te onverschillig of te nonchalance over mijn gezondheid. Waarom was ik, terwijl ik het leven zo lief had, tegelijkertijd ook zo fatalistisch? Had ik dan zo'n hekel aan mezelf, dat ik liever dood ging, dan dat ik wilde leven? Was mijn zelfbeeld dan zo negatief, dat ik mezelf haatte? Het was moeilijk om daar de vinger op te leggen en vaak leiden meer wegen naar Rome, zijn er meer verklaringen. Andere verklaringen zouden kunnen zijn; Neigend naar extreem gedrag en in bepaalde aspecten naar mijzelf toe was mijn wilskracht relatief zwak. De angst voor mijn innerlijke leegte en niet op zoek willen gaan naar mijn essentie. Wellicht was mijn angst daarvoor té groot. Omdat ik onmatig en grenzeloos ben, werden bijna al mijn voornemens bij voorbaat gedoemd om te mislukken. Had ik niet veel meer pijn, aan mijn wens om te willen veranderen, dan aan het leven dat ik nu leid? Mijn besluitvaardige 'ik' was zwak en ik liet me gemakkelijk verleiden. Was het mijn eeuwig bedrog?
Een andere verklaring was, dat ik helemaal niet tegen verveling en saaiheid kon. Alledaagsheid voelde zo zinloos, want het leven had zoveel te bieden en het leven was zo kort. Helaas is er aan alledaagsheid geen ontkomen aan, het was een noodzakelijk kwaad, het hoorde nou eenmaal bij het leven. Voor mij moest elke dag een feest zijn, vreugde, liefde en harmonie, elke dag moest met volle teugen geleefd worden en verbrandde ik zoveel energie. Daarom blowde ik, daarom was ik een gebruiker, omdat het de verveling verdrijft en het mijn geest meestal scherp maakte. Vele mensen adviseerden mij, om orde en structuur in mijn leven te brengen, maar structuur stond voor mij voor voorspelbaarheid en daarmee saaiheid, om vervolgens in verveling over te gaan. Voor mij zo min mogelijk structuur. Relaties waren op den duur ook voorspelbaar en saai, maar de diepere uitleg, lag waarschijnlijk aan het feit, dat wanneer ik iemand toeliet in mijn leven, degene mijn innerlijke leegte en saaiheid zou ontdekken.
